۲۴ تیرماه سالروز درگذشت عبدی یمینی,Abdi Yamini
- مقالات /
- 15 جولای 2019 /
- 586 بازدید
24 تیرماه سالروز درگذشت عبدی یمینی
بیوگرافی زندهیاد استاد عبدی یمینی
زندگینامه:
عبدالرضا یمینی مشهور به #عبدی_یمینی در سال ۱۳۳۲ خورشیدی در شهر تهران به دنیا آمد. از کودکی شیفتهٔ موسیقی بود و علیرغم مخالفتهای پدرش، زندگی خود را وقف موسیقی نمود.
وی از نوجوانی با نواختن اغلب سازهای غربی رایج در ارکسترهای ایرانی، و به ویژه با گیتار و کیبورد و پیانو آشنا شد و در سنین جوانی، به عنوان نوازنده به ارکستر برخی خوانندگان روز پیوست.
وی از جمله یکی از نوازندگان شبهکنسرتی بود که #فریدون_فروغی در سال ۵۸، و با نخستین آهنگهای بعد از انقلاب خود اجرا نمود. این کار که در استودیوضبط میشد، نقطهٔ عطفی در فعالیت هنری عبدی یمینی محسوب میشد.
خروج از ایران:
یمینی پس از آن برای ادامه تحصیل بهانگلستان مهاجرت کرد و پس از به پایان رساندن تحصیلات مقدماتی موسیقی خود در ساوثِند کالج southend college انگلستان، تحصیلات عالیموسیقی را در دانشگاه university of surrey انگلیس ادامه داد و سرانجام در سال ۱۹۸۳ با اخذ درجه فوق لیسانسفارغالتحصیل گردید. وی همچنین مدتی نیز به اتریش رفت و در وین به یادگیری مبانی موسیقی کلاسیکپرداخت.
در نهایت وی توانست علاوه بر اخذمدرک فوق لیسانس در رشتهٔ موسیقی، به تکمیل دانش موسیقایی خود بپردازد و پس از طی دورههای خویش در لندن ووین در سال ۱۳۶۲ خورشیدی فارغالتحصیل شود و فعالیت هنری خویش را به شکل گستردهتر و حرفهای تری دنبال نماید.
استاد #عبدی_یمینی فعالیتهای هنری خود را از دههٔ هشتاد میلادی با تشکیل یک گروه موسیقی در همراهی با آرمیک آغاز کرد. البته حضور عبدی این بار منحصر به نوازندگی او نبود و در زمینههای دیگر همچون تنظیم و آهنگسازی و رهبری ارکستر نیز در گروه مذکور فعالیت داشت.
در این گروه که به زودی به صورت یکی از بهترین گروههای موسیقی در دههٔ ۸۰ میلادی درآمد، عبدی به عنوان رهبر ارکستر و نوازندهٔ کیبورد فعالیت میکرد و نوازندگانی چون آرمیک وی را همراهی مینمودند. گروهی که عبدی یمینی گرد هم آورده بود شامل بهترین نوازندگان میشد و به ویژه با تنظیم و اجرای ترانههای داریوش اقبالی این گروه بین مردم شناخته شد.
البته استاد #عبدی_یمینی در وهلهٔ نخست یکتنظیمکننده خارقالعاده بود، تنظیمکنندهای که آثارش همگی نشانگر هنر تنظیم و ساختارشکنی او در دههٔ ۸۰ میلادی است و وی را به عنوان هنرمندی برجسته معرفی میکند. نخستین تنظیم جدی عبدی یمینی تنظیم ملودی «دلبر»فرید زولاند بود که با صدای ابی منتشر شد (تو ای بال و پر من رفیق سفر من …)
استاد #یمینی بعد از آن همکاری خود را به عنوان نوازنده و رهبر ارکستر با خوانندگان پاپ ایرانی از جمله خود اِبی آغاز کرد.
وی همچنین در مقام آهنگساز و به وِیژه تنظیمکننده نیز با سایر خوانندگان ایرانیشروع به فعالیت نمود و در زمانی نه چندان طولانی با تنظیمهای به روز و مناسب خویش، توانست خود را به عنوان موزیسینی بزرگ مطرح کند.
از همکاریهای استاد #عبدی_یمینی به عنوان آهنگساز و تنظیمکننده میتوان جدای از همکاری همیشگی اش با داریوش و تا حدی با ابی، به همکاری او با خوانندگانی چون معین، منصور، هاتف، شهیار قنبری و… اشاره کرد.
اوج فعالیتهای وی از میانهٔ دهه ۶۰ تا اواخر دههٔ هفتاد خورشیدی بود و در این مدت نام وی در همراهی با خوانندگانی چون: داریوش، ابی، هاتف ،لیلا فروهر،معین، منصور، عارف، نوش آفرین،فرزین، شهیار قنبری، ناهید، شهرام شبپره، امید و… به عنوان آهنگساز و تنظیمکننده و همینطور به عنوان همکاریکننده با این خوانندگان در کنسرتهایشان همواره به چشم میخورد.از جمله زیباترین ملودیهای لق شده توسط استاد #عبدی_یمینی در این دوران ملودی ترانهٔ «به بچه هامون چی بگیم» با کلام #اردلان_سرفراز و صدای داریوش اقبالی بود. تنظیم شاهکار #عبدی در این کار و استفاده از ساز گیتار برای همخوانی کلام و ملودی، به نوعی بینظیر بود.
بازگشت به ایران:
#عبدی_یمینی از حدود سال ۷۷ یعنی در اواخر دههٔ ۹۰ لس آنجلس را ترک کرده و به ایران بازگشت و به همکاری با خوانندگان جوان داخل کشور از جملهمحمد خاکپور، در زمینه تنظیم و آهنگسازی پرداخت.
️البته برخی علت بازگشت یمینی به ایران در دههٔ نود را به دلیل مشکلات شخصی وی دانستهاند. امّا داریوش اقبالی که از دوستان نزدیک او بهشمار میآید، علت این بازگشت را خستگی و دلزدگی او از فضای محافل هنری لس آنجلسی ذکر کردهاست.
البته برخی هم #عبدی را هنرمندی در اوج زایش و آفرینش توصیف میکنند که بازگشت او به ایران با نوعی توقف در روند کار هنری او همراه بودهاست. توجیه این افراد این است که کارهایی که #عبدی_یمینی برای محمد خاکپور انجام دادهاست، گرچه کارهای زیبایی بودهاند، ولی در مقایسه با میراثی که وی از خود در لوس آنجلس به جا گذاشتهاست، خیلی کم به نظر میرسد.
به هر حال بعد از اینکه #عبدی به ایران برگشت، فعالیت هنری خود را کم و بیش ادامه داد و با چند خواننده داخل کشور نیز به همکاری پرداخت. اولین کار وی در ایران آهنگسازی و تنظیم چهار قطعه در آلبوم پل به خوانندگی محمد خاکپور بود که در سال ۷۸ منتشر شد. آلبوم «پل» از بهترین آثار منتشره یمینی در ایران بودوی پس از آن در حدود سال ۸۰ دو کار را برای احمد کربلایی آهنگسازی و تنظیم کرد که جزو تولیدات مرکز موسیقی صدا و سیما محسوب میشدند و هر دوی آنها کارهای کم و بیش موفقی بودند و از صدا و سیمای حکومتی ایران بارها پخش شدند.
آخرین کاری که از وی منتشر شده تنظیم آهنگ خسته با صدای محسن آصف بود که در حدود سال ۱۳۸۴ به بازار آمد.آخرین کاری که با آهنگسازی و تنظیم عبدی یمینی قرار است منتشر شود، تک ترانهای است به نام «پرواز» که سرودهٔ سپهر قادری است و خواننده اش مهیار عسگری است. اما با وجود چنین کارهایی در مجموع باید گفت که #عبدی_یمینی پس از بازگشت به ایران بسیار کمکار بود و با خوانندگان معدودی به همکاری پرداخت. در حالیکه به درستی معلوم نبود که خود وی راغب به همکاری با هنرمندان داخل کشور نیست یا اینکه این خوانندگان داخل کشور به این درک نرسیده بودند که از وجود یک تنظیمکننده مطرح استفاده کنند. حتی طی این سالها هیچ نشریهای هم به سراغ وی نرفت و تقریباً هیچ مصاحبهای با این هنرمند مطرح در رسانههای داخلی منتشر نگردید. در واقع تنها در زمان مرگ او بر اثر سانحهٔ هوایی بود که از وی در رسانههای ایرانی نام برده شد و تنها در آن زمان بود که بسیاری از دوستداران او از حضورش در ایران مطلع شدند
برخی استاد #یمینی را حتی به عنوان مرد اول پیانوی ایران ستودهاند و در این مورد استدلالهایی ارائه کردهاند.
اساساً بعد از اینکه نسل آهنگسازان و پیانیستهایی همچون استادان #عبدی_یمینی ، #بابک_بیات ، #واروژان ، #آندرانیک ، #صادق_نوجوکی و… روی کار آمدند، ساز پیانو حضوری مستمر در موسیقی عامه پسندایرانی و بهطورکلی موسیقی پاپ پیدا کرد و رفته رفته با حضور سایر سازها همچون گیتار و… پیشرفتهای زیادی درموسیقی ایرانی حاصل گردید، که بدون تردید در این پیشرفت همواره نام عبدی یمینی درخشش قابل توجهی دارد.
?درگذشت:
استاد #عبدی_یمینی برای رهبری ارکستر و نوازندگی در کنسرت #ابی به ایروان ارمنستان دعوت شد، ولی در روز ۲۴ تیر ماه سال ۱۳۸۸ هواپیمای شرکت هواپیمایی کاسپین که در مسیر تهران – ایروان در پرواز بود، در حوالی قزوین سقوط کرد و تمامی مسافرین و خدمه و کادر پروازی در دم جان سپردند. در این پرواز که بعدها با عنوان #پرواز_شماره_۷۹۰۸_هواپیمایی_کاسپین لقب گرفت و منجر به کشته شدن ۱۶۹ نفر سرنشینان این هواپیما شد، #عبدی_یمینی آهنگساز و تنظیمکننده ایرانی نیز یکی از مسافران پرواز بود و در این حادثه جان باخت.علاوه بر اعضای تیم ملی نوجوانان جودوی ایران، که سرنشینان این هواپیما محسوب میشدند، جمع قابل توجهی از مسافرانی که در این هواپیما جان باختند، افرادی بودند که جهت شرکت در کنسرتهایی که در روزهای آتی در ارمنستان برگزار میشد، عازم این کشور شده بودند.
⚫️داریوش اقبالی، چند روز بعد از مرگ #عبدی_یمینی دربارهٔ وی چنین گفت:
من با عبدی کارهای مشترک بسیاری داشتم. آلبوم «امان از» یکی از کارهای مشترکمان بود. سفرهای زیادی با هم داشتیم. در سفرهای دور و درازی که باهم داشتیم همواره میگفت که دلش نمیخواهد به هنگام مرگ به خاک بسپارندش. میگفت: «دلم میخواهد مرا بسوزانند.» او از محیط خارج از کشور آزردهخاطر بود. به همین دلیل کوچ کرد و رفت به ایران… به یاد عبدی عزیز مراسمی در پاریس خواهیم داشت و من ترانههایش را خواهم خواند. با گل و شمعی و نوای پیانوئی، یادش را گرامی خواهیم داشت.
⚫️همچنین شهیار قنبری، در مصاحبهای بارادیو فردا چنین گفت:
#عبدی به باور من، داناترین موسیقیدانی است که من در همهٔ این سالها باهاش کار کردهام. عبدی تحصیلات عالی موسیقی داشت. در اتریش و انگلیس. یعنی #عبدی یک موسیقی دان «تصادفی» نبود. #عبدی همهٔ زندگیاش را وقف موسیقی کرده بود. حتی به خاطر موسیقی به خواستهٔ پدرش تن در نداد و راه موسیقی را ادامه داد. اما متأسفانه روز یکشنبه که به خواهرش تلفن کردم، خواهرش گفت حتی یک نفر از دوستان و همکاران عبدی هم به او تلفن نکرده تا مرگ عبدی را تسلیت بگوید؛ و این یک «تراژدی ایرانی» است. تاریخ به شکل غمانگیزی تکرار شده. واروژان بزرگ هم چنین سرنوشتی داشت. در مراسم خاکسپاری واروژان از بزرگان (نامداران) خبری نبود!...
?خاکسپاری
⚫️استاد #عبدی_یمینی ۳ مرداد در قطعه ۲۱۱ ردیف: ۴۱ شماره: ۱۰ بهشت زهرا تهران بدون حضور هیچیک از اهالی هنر به خاک سپرده شد.
⚫️ یادش جاویدان.