با انتظار تو سر یک میز می‌شینم /
دنیا رو از پنجره‌ی این خونه می‌بینم
منتظر اشاره از چشمای معصومت /
یک عمر کمه من تا قیامت زنده می‌مونم
بی همسفر رفتم مسیر زندگیمو تا /
شاید ببینی من به بودن تو محتاجم
احساس اون شاگرد درس‌خونیو دارم که/ وسط زنگ معلمم گفته که اخراجم

«قبول دارم که نجنگیدم برات اما /
قبول کن یک مرد فقط یک بار می‌تونه / عاشق بشه ولی به قول مادرم آخر /
آدم به امید رسیدن زنده می‌مونه»

انگار یه نیمه از وجودم شدی این روزا / اینقدر که عطر تو نفس میشه تو سینه /
با اینکه دوری ولی وقتی که می‌خندی رو لبهای من هم ناخداگاه خنده می‌شینه

چشم من می‌مونه تا آخر /
روی اون ساعت دیواری /
تا بیای و هرچی غم مونده /
از روی این شونه برداری /

من مطمئنم آخر قصه عوض میشه /
روزی میاد که مال من باشی نگی تنهام /
نزدیکه اون روزی که با تو سر یک میزم /
محو نگاهت شم ببینی عشقو تو چشمام /

«قبول دارم که نجنگیدم برات اما /
قبول کن یک مرد فقط یک بار می‌تونه /
عاشق بشه ولی به قوب مادرم آخر /
آدم به امید رسیدن زنده می‌مونه »