زمین را دوست دارم چون بر آن پا میگذاری
زمان را دوست دارم لحظه هایِ دیدن تو
بخند و ناگهان زیبا تر از این کن جهان را
جهان را دوست دارم لحظه ی خندیدن تو
سفر را دوست دارم در هوایت تا همیشه
که میخواهم به شوق رد پای تو بمیرم
جهان در لحظه ی خندیدنت عاشق ترین است
بخند این لحظه باید در صدایِ تـــــــو بمیرد
خدا را دوست دارم چون جهان را از تو پر کرد
زمین را از تو پر کرد آسمان را از تو پر کرد
برای عشق ورزیدن به هر آدم دلی داد
و دلهایِ تمام عاشقان را از تو پر کرد
تو خندیدی زمین گل داد و دنیا عاشقت شد
تو خندیدی درخت و کوه و دریا عاشقت شد
نسیمی برگهایِ کهنه ی تقویم را برد
تو از دیروز برگشتی و فردا عاشقت شــــد
زمینم را نمیخـــواهم نمیدانم کجایــی
زمانم را نمیخواهم خودت باید بیایـــی
جهان کوچک تر است از باورِ زیباییِ تو
جهانم را نمیخواهم خودت بی انتهایی
خدا را دوست دارم چون جهان را از تو پر کرد
زمین را از تو پر کرد آسمان را از تو پر کرد
برای عشق ورزیدن به هر آدم دلی داد
و دلهای تمام عاشقان را از تو پر کرد