من اومدم که نرم | دانلود آهنگ جدید یاس به نام لال | Yas – Lal

لال

مثال علف هرز خبرا می پیچه به دورم و
به گوش من می رسه اینا می گن لال شدم
آزادی بیان مد شد همه جیگر دار شدن
و این ترسناک ترین روال خفه کردنه
که فشار دستا رو حس نکنی پس گردنت
و امّا تو، یه شاکی از سر دغدغه
که پشت پرده دستها قنوتی تو صف اوله
یعنی شرف داره دشمن هزار و صد مرتبه
به این توده خوش استقبالِ بد بدرقه

می نوشتم، تو مطمئن تر
از اینکه مشکل از ما نیست اونا مستنبدن
آینده شل کرد رو دوش صندلی ها
در واقع خودم شدم دلیل تنبلی ها
حالا بیا فرو کن تو سر که بابا فردا حالاست
مملکتی که هر گیر و داری حلّه با لاس
سمت ما به همت و ثبات این کلّه بالاست
دهن شما رو هم نمیشه بست حتّی با ماسک

لَقّ هر چی قافیه وقتي محتوا
رو بی محتوایی استواره، گلّه مبتلا
اعم‌ از پیر، جوان، مغزِ نوجوان
راه من جدا پی سبک‌ خودکفا
رای، این‌ کلمه برام تعريف مرزيه
که بینمون کشیدم این یه تأليف اصلیه
ثمرِ یک سال سکوت توی مغزم رسم شد
باید از مصرف قطع، به منبع وصل شد

و امّا تو، خوب می شناسم تو رو-
از توی خودت می کشم بیرون و ميندازم جلوت
نه براندازش کن و خودت براندازش کن
من هیچی نگم بهتره به خودت می سپارم تو رو
برو بابا تو هر کی بالاست گفتی پشتش پره
حیفِ دست که بخواد واسه تو مشتش کنه
دِ آخه ناچیز آدم باید یه حجم منطقی تو خودش ببینه
که بخواد اونو خشکش کنه

ما رسیدیم از یه راه پر حادثه پر ریسک
که حتی فکرش هم در حد هاضمه تو نیست
نتیجه این همه سال مشقّت با دست خالی
حالا تبدیل شده به جاذبه توریست-
نما یا در حقیقت حرومزاده هایی
که رو این ميراث با میخ نوشتن یادگاری
وقتی حتی بعدِ بمب اتم سوسک نمرد
نخاله زندَست تهِ زُباله دانِ تاریخ

ظاهر و باطنی پشت و رویی
ظاهرا گرسنه نیستی باطنا گشنه خویی
لافتو از پایین زدی ساکن پشت بومی
قلم مو دست منه صاف بشین تو پشت بومی
اون که نردبون زیرتو شکوند-
من نبودم اونه که بهت تا دینشو چپوند
من زیستن رو نوشتم تو زيستتو بخون
من اگه خطر می کنم می خرم ریسکشو به جون

درست شد؟ آها من اومدم که نَرَم
این ناگفته ها می خوان مغزم رو از سرم بکَنَن
اگه، بخوام از اعتبار و شرف بگذرم
که الان باید نصف این شهر رو سند بزنم
یه دریا بنزینم در پی جرقّه زدن
سرم به سنگ نخورد سنگو زدن به سرم
بیست سال کار که ثابت کنم بَرَنده منم
من حتی لباسامو می شستم با عرق تنم

حال، نشستم تو کور سوی نیمه شب
سربلند می تونم به اون دور خیره شم
منتقدانی که برام بووو?? می کشن
قبل پخش صدا صفحه ها رو بو می کشن
آدم با کرده ها مرتفع میشه
با نکرده ها جَسورانه مُعتبر میشه
این، یه جمع بندیه که از جمعیت دیدم
پس اول دومی رو ارجحيت میدم

تو دوره ای که هنر ها رو بلیط می کنن
بازیکنا تیم خودشون رو دریبل می کنن
آدما خاکی باشی بازم گِلیت می کنن
مسوولا بر عکس وعده ها کلید می خورن
شاید، شایدم یه روزی وزیرت کنن
تا کارشون شد پلن بچینن و زیرت کنن
قبل از اینکه به دسیسه های کسی فکر کنم
باید بدونم که این بازی کثیفه کلا هم-

میانبر رو ترجیح ندادم به مسیر بلند
می خوان تو لحظه فقط تو رو اسیرت کنن
هنر های مصرفی وسیله شدن
ولی من الهام می گیرم از روح اصیل خودم
با کلی وصله روی بالم هنوز بلند پروازم
ببین، حتی زخم هام عین خودم سربازن

الان تو استودیوم فقط یکی دو خط کم دارم
یه جوری می نویسمش که انگار به ذوقم لم دادم
اینا نور سن رو می خوان و من تو مخم شمع دارم
شب کارم و با هر یه مصرع به خودم دم دادم

هنرمندا راست دولتمردا چپ
تف به اون صفی که بشه مرتب با چک
رو ضرب عرش هر وزنی رو ضربه می کنم
تو عصر پاچه خوارا فقط کله می خورم
من شک نمی کنم که واسم تنها سلاح باوره
که دشمن سکوت و فقر و ضعف و الی آخره