به یادت دلم گیره نگاهم به در خیره تا تو بیایی

چشام شده کم سو به یادت رود هر سو آخه کجایی

در این شهر آشوب تو در چه حالی

این رفتن بی‌برگشت تو تاوان من بود

همه گفتن که تو میری و نفهمیدم که موندنت خیال باطلم بود

همه گفتن که تو میری و نفهمیدم که موندنت خیال باطلم بود

تو چه جوری دلت اومد دستمو رها کنی

با غریبه‌ها بخندی به غم مبتلام کنی

من عاقل با خیالت مجنون شدم با حسرت

نبودت دیوونه شدم مجنون شدم

همه گفتند که تو میری و نفهمیدم که موندنت خیال باطلم بود