گریع هامو دیدیو
خم به ابروهات نیومد
رفتی موهامو زدم
نیومدی موهام دراومد
رفتیو شورش دراومد راه ندادم هرکی که اومد
بگیره جاتو تو دل من نخاستم دلم نیومد
دلم نیومد بعد تو کسی بشه خانوم خونم
نمیدونم کجایی اما هنوز واست در میره جونم
این روزا تکراریه
خنده هام اجباریه
دردم یه بیماریه
درمونش سیگاریه
از وقتی دستامو ول کردی
رفتیو دل کندی
فهمیدم بیرحمی

یادته سیگارمو له کردی
گفتی هرجا بری
زودی برمیگردی
ولی رفتیو چشمم به در واموند
همه خاطراتت پیش من جا موند
شعر مهدی روزبهانی