تنهاییا بهم یاد دادن منشو
دستمو گذاشتم رو قلبم گفتم خفه شو
وقتی هیچکی نبود کی میخورد غمتو
کی آینه میاورد کی فوت میکرد شمعتو
هم مریض هم دکتر هم دارو خودم
تورو نشد رفتم خودمو فراموش کنم
نگرانیای فردا واسم کابوس شدن
غافل از این که شاید فردا توی تابوت کننم
شده دیگه زخمم زیاد
نیومد به چشمات هرکار کردم برات
فقط خواستی حرصم بدی
پیش رفیقام اشکم درارد
محبت گرانه نیست نسیب هرکسی
دیدی براتو چجور بودم عوضی
هرکی در قلبتو میزنه نه نمیگی
خیلی بی وجود ی چرا بازیم دادی الکی
بگو چرا بازیم دادی رفتی
کنارهم بودیم ما خوب تو خوشی و سختی
یه زنگ بزنی بد نی
هرچی سرت بیاد کم نی
میرم سمت کار اشتباه
پیش میاد واسه هم عشق یه بار
بستی تو راه اشتهامو
چی شد یهو شدی واسم اژدها
میخوام برگردم به بچگیو نغمه ی مامان
چه فایده به جنگل سوخته بدی وعده ی باران
با این که زندگی نداد بهم حتی یه آوانس
بازعوض نمیکنم دنیارو با خنده ی بابام
کسی زخمتو بست وقتی پاره بودی؟
هیچکدوم واقعی نبود این همه وانمودی
این همه میزنیم حرص
آخرش یه ربان مشکی بالای قاب کوفتی
انقد گریه کردم چشمام دیگه کور شده
عشق اولم بود الان ازم دور شده
الان که داغونم بیا ببین راضی شدی
مقصر خودم بودم که زدم گل به خودی
شما با ما راه بیا لج بازی به خرج نده
تو خودت میدونی حرفات برای من سنده
فقط اومد به چشت رفتار غلطم
منبعدم اعتماد به کسی دیگه ابدا
هر روز جا کبودی میذارن رو بدنم
ببین منم لاشی بودنو خوب بلدم
قراریم باشه دیگه باهم قراری نداریم
از همه چی حتی ار خودمم دادی تو فراریم
مگه نبودی خود تو میگفتی شدی روانیم
حتی نمیتونیم ما ادای خوبا رو دراریم